Szczegółowy świat fantasy wypełniony po brzegi intrygami, przemocą, wojną i sexem, wiecie o czym mowa? Nie, nie o Westeros. Zapewne niewielu z was słyszało o Terre d'Ange i w sumie nic w tym złego. Trylogia Kusziela nie jest bowiem zbyt popularna w kraju nad Wisłą. Podobieństw do Gry o tron mamy tutaj w prawdzie sporo, ale jeszcze więcej dostajemy przeciwieństw. Czy słusznie więc pomijamy debiutancką powieść Jacqueline Carey?
Trylogia liczy sobie trzy tomy, z których pierwszy to właśnie owa Strzała Kusziela. Polskim tłumaczeniem zajęło się wydawnictwo MAG w 2004 roku. Wydanie jest bardzo dobre, tak w kontekście przekładu, składu tekstu jak i graficznej oprawy. Okładka przedstawia półnagą kobietę z ledwo tylko widocznym zarysem tatuażu na plecach. Jest to wizerunek głównej bohaterki powieści. Książka jest sporych rozmiarów, a jeśli doliczyć do tego objętość (687 strony) to nie jest to zwykła cegła a taki pustak bardziej. Tak się złożyło, że za książkę nie zapłaciłem nic. Wszystkie (wydane w Polsce) tomy wygrałem w konkursie pisarskim na najlepsze opowiadanie.
Terre d'Ange to alternatywna wizja Francji późnych wieków średnich. W tymże kraju na świat przychodzi dziewczynka Fèdra. Główna bohaterka zostaje sprzedana przez własną matkę do Dworu nocy aby tam przyuczyć się do fachu... zawodu. Najstarszego na świecie zawodu. Fèdra ma jednak skazę, małą plamkę w oku, która wykluczą ją z zaszczytnego fachu kurtyzany. W tym dziwnym świecie prostytutki są wszak postrzegane za niezwykle szlachetne, a pospólstwo i szlachta uważa ten zawód za lepszy od innych.
W wieku sześciu lat Fèdra zostaje sprzedana jednemu ze szlachciców, który odkrywa w jej skazie znak od anioła Kusziela. Osoba naznaczona piętnem według opowieści ma czerpać przyjemność z bólu. Średniowieczne sadomaso wyniesione na piedestał!
Jak każda szanująca się pani do towarzystwa, także nasza bohaterka pobiera opłaty za swoje usługi. Wszystkie niemal zyski przeznacza na wykonanie bardzo kosztownego tatuażu - róży na plecach. Gdy obraz zostanie ukończony Fèdra wkupi się z "niewoli". Jak, czemu, po co? - Zapytacie. Odpowiem, że nie wiem. Tak jest i już.
Wybranka Kusziela odwiedza klientów, pokazuje się na balach i innych przyjęciach. W końcu poznaje miłość życia, mężczyznę z którym wyrusza na niebezpieczną misję do odległej, mroźnej Skaldii. Przeżywa szereg przygód okraszonych co chwilę wizytą w alkowach.
Powyższy opis fabularny wydaje się absurdem. Podpisuję się pod tym obiema rękami, ale mam też świadomość, że mimo wszystko jakoś się to zazębia i nie razi tak bardzo. Jest to spowodowane prowadzeniem narracji. Bardzo drastyczne i mocne sceny erotyczne autorka ubiera w malownicze nieraz i poetyckie opisy. Dzięki temu książka nie jest wulgarna i sprowadzona tylko do jednego tematu.
Terre d'Ange jest lustrzanym odbiciem Francji, jej etykiety, rozpustnego i jednocześnie kurczowo trzymającego się skostniałych zasad dworu. Słowem wszystkiego tego co w tej średniowiecznej Francji mi osobiście nie leży. To pewnie kwestia gustu, ale ze wszystkich państw wieków ciemnych to właśnie z tamtym rejonem utożsamiam słabość, groteskę, absurd monarchii jakiego nie da się porównać do żadnego innego kraju.
Ostatnią, chyba największą przywarą Strzały Kusziela jest jej objętość. Miejscami akcja zwalnia do żółwiego tempa, a powieść zaczyna męczyć. Później jest jakby lepiej i ma się wrażenie, że teraz to już się historia rozkręci. Nic bardziej mylnego! Akcja znów staje w miejscu, by później na powrót się rozhulać. 687 stron, z których śmiało można by wyciąć ze 200.
Serię mogę polecić chyba tylko ultrafanom fantastyki. Tym wszystkim, którzy wciągnęli już wszystkie inne pozycję z gatunku fantasy +18.
Ocena 4/10
PS. Jacqueline Carey napisała także druga trylogię osadzoną w wykreowanym przez siebie świecie. Wydawnictwo MAG wypuściło na polski rynek tylko pierwszą cześć.
PS 2. Jak trzy pierwsze tomy miejscami przynudzają, to tom czwarty należy nazwać Mount Everestem nudziarstwa. Nic dziwnego, że MAG na tymże tomie zaprzestało wydawania tej serii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz