Zastanawialiście się kiedyś co sprawia, że daną książkę możemy nazwać "klasykiem"? Czy taki umowny klasyk musi mieć dobrą fabułę, czy raczej piękny język? A może na takie miano zasługuje pozycja niosąca jakieś przesłanie, albo zmieniająca nasz styl myślenia? Ta opowieść nie posiada żadnego z wymienionych atutów, a mimo to przedarła się do popkultury i świadomości szerokiego grona odbiorców. Przedstawiam wam
Mechaniczną pomarańczę - ikonę, ale czy klasykę?
